رابطه «باورهای اعتقادی» و «احادیث امامیه» با تکیه بر فرقه واقفه

حضور چشم گیر راویان کج اندیش در اسناد متون معتبر روایی و اعتماد راویان و محدثان به ایشان، نشان از شیوه ای نظام مند در نقل روایات از راویان منحرف دارد که ضرورت کشف این نظام را مهم می نمایاند. «واقفه» در تاریخ کلام امامیه در میان گروه های انحرافی پس از غالیان بیشترین لطمه را به اندیشه کلامی شیعه وارد ساخته اند؛ اما روایت آنان برخلاف غالیان، از گردونه روایات امامیه حذف نشده و بخش مهمی از فقه امامیه، وام دار روایات واقفه است. این پژوهش با استمداد از شیوه کتاب خانه ای، نخست ویژگی های این فرقه را برشمرده و سپس با بررسی شیوه محدثان کهن، به این نظر رهنمون شده که متقدمان بین «علمیت راوی» و «اعتقادات» آن ها، قائل به تفکیک بوده و تنها روایاتی را که بیان گر «اعتقادات اختصاصی» فرقه بوده، منعکس نمی کردند.