چاپ انتقالی در صنعت نساجی

تا پیش از سال 1968، برای چاپ منسوجات و سطوح حجم دار از چاپ اسکرین سیلک استفاده می شده است. از مشکلات این چاپ می توان به خطای ناشی از تعویض شابلون ها اشاره نمود که این خطا با افزودن تعداد شابلون ها و رنگ های به کار رفته در طرح بیشتر می گردد. به همین دلیل عموما برای ایجاد یک طرح قابل قبول در چاپ اسکرین، از رنگ های محدودی استفاده می شود. از طرفی با توجه به فرایند چاپ اسکرین، ایجاد تن های رنگی پیوسته و رسیدن به رنگ های ترکیبی بسیار دشوار و در مواردی غیرممکن است. به همین دلیل تصاویر چاپ شده حالت غیرواقعی داشته و از پیوستگی مطلوب برخوردار نیستند. برای اولین بار در سال 1970 در راستای رفع معایب چاپ اسکرین در صنعت نساجی، ایده ترکیب روش های چاپ بر کاغذ و پارچه به شکل صنعتی ارائه و چاپ انتقالی متولد شد. چاپ انتقالی گونه ای از چاپ است که در طی آن یک طرح رنگی از یک چاپ کاغذی، بر یک پارچه یا فیلم پلیمری انتقال می یابد. هدف این مقاله مروری بر روش های چاپ انتقالی و عوامل موثر بر این چاپ می باشد.