اثر تمرین هوازی و مصرف عصاره ی بنه بر سطوح پروتئین شوک گرمایی 70 و پروتئین کربونیل بافت قلب در موش های دیابتی شده

استفاده ی هم زمان از فعالیت های های ورزشی و دارو، به ویژه داروهای گیاهی، از رویکردهای درمانی در افراد مبتلا به دیابت به شمار می رود. هدف از این پژوهش، بررسی اثر 6 هفته تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره ی بنه بر سطوح پروتئین شوک گرمایی 70 (70 Heat shock protein یا 70HSP) و پروتئین کربونیل (Protein carbonyl یا PC) بافت قلبی موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بود.
در این مطالعه ی تجربی، 40 سر موش نر نژاد ویستار، در 5 گروه قرار گرفتند. دیابت با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (mg/kg 40) القا شد. برنامه ی تمرینی شامل 6 هفته تمرین هوازی روی نوار گردان (5 جلسه در هفته، هر جلسه 40 دقیقه، با سرعت 20 متر در دقیقه و با شیب 5 درجه) بود. عصاره ی بنه نیز با دوز (mg/kg 25 (5 روز در هفته خورانده شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه ی تمرینی، موش ها بیهوش شدند و بافت قلب جدا شد. سطح 70HSP و پروتئین کربونیل بافت قلب به روش(ELISA (Enzyme-linked immunoassay و رنگ سنجی شیمیایی سنجش شدند.
سطح 70HSP در گروه دیابتی شده تحت تمرین هوازی همراه با دریافت عصاره ی بنه، به طور معنی داری پایین تر از گروه شاهد دیابتی بود (003/ 0 = P). بین سطح پروتئین کربونیل گروه های مورد پژوهش، اختلاف معنی داری آماری مشاهده نشد (740/ 0 = P).
به نظر می رسد، تمرین هوازی همراه با مصرف گیاهان دارویی خاص، نسبت به استفاده از هر یک از این روش ها به تنهایی، به عنوان یک روش درمانی مکمل، رویکرد مناسب تری جهت کاهش عوارض قلبی ناشی از دیابت باشد.