مبانی فلسفی برای تربیت دینی افراد کم توان ذهنی بر اساس فلسفه ملاصدرا

ارایه مبانی فلسفی پیشنهادی برای تربیت دینی افراد کم توان ذهنی بر اساس نظرات ملاصدرا هدف اصلی این مقاله بود. تاکید مقاله به طور عمده بر سرنوشت نهایی و سعادت اخروی این افراد، متمرکز است. تحلیل متون صدرایی و استنتاج، روش مورد استفاده در تدوین مبانی فلسفی بود. تشکیکی بودن وجود، خیریت وجود، جسمانیه الحدوث و روحانیه البقا بودن نفس و حرکت جوهری، مبانی فلسفی منتخب برای تربیت دینی افراد کم توان ذهنی است. مراتب سعادت اخروی افراد کم توان ذهنی، وابسته به تربیت دینی آن هاست. آنچه تفاوت مراتب وجودی و در نتیجه اختلاف در درجات سعادتمندی افراد کم توان ذهنی را همانند سایر انسان ها رقم می زند، کمیت وکیفیت ملکات و صورت های علمی متحد شده با نفس شان است که در فرآیند حرکت جوهری کسب شده است.
انجام فرایض دینی و خودداری از ارتکاب گناه با کمک بزرگسالان هر چند با فهم اندک و اختیار محدود صورت پذیرد، برای افراد کم توان ذهنی بی نتیجه نیست و موجب ارتقای کیفیت زندگی اخروی آن ها می شود. تربیت دینی افراد کم توان ذهنی به دلیل این برداشت نادرست که آن ها مکلف نبوده و خداوند آن ها را به عذاب دچار نمی کند، نباید مورد کم توجهی قرار گیرد.