چگونگی تاثیر کمبود ویژگی های زبانی کودکان با اختلال های طیف اتیسم بر تعامل اجتماعی آن ها در اواسط دوران کودکی و راهبردهای مداخله

رشد انسان به تعاملات اجتماعی وابسته است که در طول سال های میانی دوران کودکی (سنین 5 تا 10 سال) به طور قابل توجهی اساسی و ضروری هستند. اگرچه رشد برخی از کودکان متفاوت از دیگر کودکان است اما همه آن ها فرآیندهای ذهنی یکسانی را تجربه می کنند که به دلیل عوامل مختلفی این فرآیندها ممکن است منجر به رشد کودکان یا مانع رشد آن ها شوند. زبان بخشی از وجود بشر است و ارتباط از طریق رفتارهای کلامی و غیرکلامی صورت می گیرد. افراد از طریق فرآیندهای متعدد تفسیر و تعبیر قادر هستند آنچه را که دیگران سعی در رمزگذاری اش دارند درک کنند. اگرچه انسان ها یاد می گیرند تا زبان را از طریق تعامل با دیگران به کار برند اما با توانایی فراگیری زبان زاده می شوند. با این که کودکان با اختلال های طیف اتیسم نظام ارتباطی متفاوتی را به کار می گیرند اما آن ها زبان را به همان روش کودکان دارای رشد بهنجار فرا می گیرند.
در این مقاله مشکلات کاربرد زبان در موقعیت های اجتماعی که کودکان طیف اتیسم با آن ها مواجه هستند، توصیف خواهد شد. در این باره نیز بحث خواهد شد که چگونه رشد شناختی و فراگیری زبان شیوه هایی را شکل می دهند که در سال های میانی دوران کودکی، تعامل اجتماعی در کودکان دارای رشد بهنجار در مقایسه با کودکان طیف اتیسم تفاوت دارد. افزون بر این، مقاله حاضر در مورد عواملی که ممکن است در نارسایی های قابل ملاحظه در اتیسم سهم داشته باشند و نیز اقداماتی که برای رفع این نارسایی ها انجام می-شود، توضیح می دهد.