سیاست منع اشاعه در کابینه های بعد از جنگ سرد آمریکا (کلینتون، بوش و اوباما)

تلاش های منع اشاعه و کنترل تسلیحات را می توان در زمره ی ابزارهایی دانست که به منظور پیاده سازی راهبرد امنیت ملی آمریکا به کار می روند. از این زاویه، اثربخشی چنین سازوکارهایی را باید در پرتو ارتقای شفافیت، فراهم سازی امکان واپایش اقلام و فناوری های دومنظوره و محدودسازی هرگونه تلاش برای تولید و اشاعه ی سلاح های کشتارجمعی مورد توجه قرار داد. در این ارتباط، پژوهش حاضر با توجه به این پرسش که «سیاست منع اشاعه از چه اهمیت و جایگاهی در کابینه های بعد از جنگ سرد آمریکا برخوردار بوده است؟»، در صدد به آزمون کشیدن این فرضیه است که «رویکرد منع اشاعه در رفتار خارجی و امنیتی آمریکا در دوره ی بعد از جنگ سرد، از تداوم و تکامل خاصی برخوردار بوده که بر اساس آن ایالات متحده در راستای اجرایی نمودن راهبرد امنیت ملی خود، به دنبال اعمال نفوذ بر روند کلی حاکم بر کنترل صادرات و رژیم های بین المللی منع اشاعه می باشد». مقاله ی حاضر توصیفی- علی بوده و اطلاعات موردنیاز آن نیز از طریق منابع کتابخانه ای و جستجوی اینترنتی در پایگاه های معتبر جمع آوری گردیده و سپس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.