تاثیر رویکرد کشیده گویی بر حافظه فعال واجی کودکان لکنتی چهار تا شش ساله شهر کرمان

تا کنون مطالعات مختلفی در زمینه تفاوت های شناختی و زبانی بین کودکان دارای لکنت و همسالان طبیعی آنها انجام شده است. از طرف دیگر، روش های درمانی مختلف برای درمان لکنت در کودکان پیشنهاد شده است که یکی از اصلی ترین آنها گفتار کشیده (یک روش شکل دهی گفتار) بوده است. هدف از انجام مطالعه حاضر این است که آیا درمان با استفاده از روش گفتار کشیده در کودکان دارای لکنتی خفیف تا متوسط می تواند حافظه فعال واجی را نیز تحت تاثیر قرار دهد. 25کودک 4 تا 6 سال دارای لکنت براساس معیارهای ورود و خروج مطالعه، انتخاب شده و با آزمون تکرار ناکلمه قبل و بعد از درمان مورد بررسی قرار گرفتند. روند مداخله نیز براساس پروتکل درمانی گفتار کشیده Hedge به این کودکان ارائه شد. امتیازات آنها در آزمون ناکلمه و شدت لکنت آنها براساس مقیاس Stuttering Severity Instrument: SSI قبل و بعد از مداخله، به دست آمده و مقایسه شد و نتایج با استفاده از نسخه 18 نرم افزار SPSS و آزمون ویلکاکسون تحلیل شد. قبل و بعد از درمان، شدت لکنت به طور معناداری کاهش پیدا کرد (05/0P<). در آزمون تکرار ناکلمات، تعداد ناکلمات درست تکرار شده شامل تک هجایی، دو هجایی و سه هجایی قبل و بعد از مداخله تفاوت معنادار داشتند (05/0P<). سن کودکان با میزان بهبودی آنها با درمان کشیده گویی ارتباط معنادار نداشت (05/0P<).
نتایج این پژوهش نشان داد که درمان براساس روش گفتار کشیده بر کاهش شدت لکنت و بهبود توانایی تکرار ناکلمه اثر معنادار دارد. این روش به عنوان یک روش شکل دهی گفتار که معمولا بر مبنای نظریه های حرکتی هستند، بر ظرفیت حافظه فعال واجی اثر معنادار داشت.