اثر فاکتور رشد شبه انسولینی -1، سیستئامین و بتامرکاپتواتانول بر تکامل آزمایشگاهی تخمک نابالغ موش سوری

بلوغ آزمایشگاهی تخمک یک تکنیک نوید بخش برای کاهش هزینه ها و عوارض ناشی از تحریک تخمدان به وسیله گونادوتروپین ها می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر هم زمان فاکتور رشد شبه انسولینی 1 و آنتی اکسیدان های سیستئامین و بتا مرکاپتواتانول بر میزان تکامل آزمایشگاهی تخمک نا بالغ بوده است.
در این مطالعه تجربی، 48 ساعت پس از تزریق 5/7 واحد بین المللیPMSG به موش های ماده نا بالغ، تخمک های ژرمینال وزیکول از تخمدان موش ها جدا شدند. سپس این تخمک ها به محیط کشت TCM199 حاوی 50 نانوگرم بر میلی لیتر فاکتور رشد شبه انسولینی 1 و میزان100 میکرومول سیستئامین و بتا مرکاپتواتانول منتقل شدند. بعد از 24 ساعت کشت، تخمک ها به متاز دو رسیده و این تخمک های بالغ شده در محیط لقاح آزمایشگاهی لقاح داده شدند و تکامل جنینی تا مرحله دو سلولی مورد بررسی قرار گرفت. داده های به دست آمده از این مطالعه به وسیله تست آماری آنالیز واریانس و پس آزمون توکی تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج این مطالعه نشان داد که میزان بلوغ، لقاح و تشکیل جنین دوسلولی در تخمک ژرمینال وزیکول با سلول کومولوس درمحیط کشت TCM199 حاوی فاکتور رشد شبه انسولینی-1، سیستئامین و بتا مرکاپتواتانول، به ترتیب 10/92، 30/93، 60/80 درصد و در تخمک ژرمینال وزیکول بدون سلول کومولوس در همین محیط کشت به ترتیب 80/65، 00/64، 60/58 بوده است. که این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار می باشد(001/0p<).
ترکیب هم زمان فاکتور رشد شبه انسولینی، سیستئامین و بتا مرکاپتواتانول، میزان بلوغ، لقاح و تشکیل جنین دو سلولی را در تخمک های با سلول کومولوس نسبت به تخمک های بدون سلول کومولوس به میزان بیشتری افزایش داد و این بیانگر ضرورت افزودن مکمل های فاکتور رشد و آنتی اکسیدان ها به محیط کشت و وجود سلول کومولوس می باشد.