بررسی وضعیت سلامت روان زنان شاغل در صنایع استان قم در سال 1393: فرصت ها و چالش ها

از آنجا که زنان از ارکان اصلی خانواده و جامعه اند توجه به ابعاد گوناگون سلامت شغلی ایشان، می بایست دارای جایگاهی ویژه باشد. در این پژوهش به بررسی سلامت فیزیکی و روانی زنان شاغل در سازمان های مختلف استان قم در سال1393 پرداخته شد.
این مطالعه مقطعی میان 157 نفر از زنان شاغل در 9 گروه سازمانی/صنعتی اجرا گردید. ابزار مورد استفاده شامل پرسش نامه های دموگرافیک، و سلامت عمومی گلدبرگ-28 سوالی بود. تحلیل های آماری نیز از طریق آزمون های تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و همبستگی پیرسون صورت پذیرفت.
میانگین سن مشارکت کنندگان 28.73±5.48 سال بود. 53/5% از زنان متاهل بودند. به لحاظ نوع سازمان نیز، کارکنان شاغل در امور اداری تقریبا 25% از اعضای نمونه را به خود اختصاص دادند. نتایج حاکی از آن است که اختلال در عملکرد اجتماعی دارای بالاترین (6.41±3.02) و افسردگی کمترین (3.25±3.74) نمره می باشند. نمره سلامت عمومی زنان نیز 21.13±11.43 محاسبه شد. اختلاف نمره سلامت عمومی میان کارکنان سازمان های گوناگون معنی دار به دست آمد (p<0.05)، همچنین، اختلاف نمره سلامت عمومی بین افراد با وضعیت تاهل مختلف معنی دار نشد (p>0.05).
بر اساس نتایج حاصل آمده، نمره میانگین سلامت عمومی نشان می دهد زنان شاغل در استان از نظر زیرمقیاس های قابل اندازه گیری با این روش در مرز وضعیت هشدار قرار داشته و نیازمند توجه و تغییر فضای کاری خود هستند. بر این مبنا کارفرمایان باید تا حد امکان از خطرات شغلی محیط کار بکاهند.