بررسی کارآیی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها

لازمه کنترل هزینه های بیمارستان به عنوان مهمترین واحد عملیاتی نظام بهداشت، آشنایی با مفاهیم اقتصادی نظیر کارایی است. هدف این مطالعه تعیین کارآیی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران می باشد.
در این مطالعه توصیفی- مقایسه ای، برای سنجش کارایی 12بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، از روش تحلیل پوششی داده ها استفاده شد. نهاده ها شامل: تعداد پزشک و کارکنان پرستاری (سناریوی 1) بعلاوه تعداد تخت فعال، میزان گردش تخت (سناریوی2) بود. ستانده ها نیز شامل: تعداد بیماران ترخیص شده (حالت 1) و کارکرد اتاق عمل (حالت2) بود. اطلاعات با استفاده از مستندات موجود در معاونت درمان و «فرم اطلاعات عمومی بیمارستان» (Hospital’s General Information Form)، جمع آوری و با نرم افزار Deep2.1 آنالیز شد.
کمترین میانگین کارایی فنی در سال 1392، 0/048 و در نیمسال اول 1393، 0/194 بود. بیمارستانهای 5 و6 در سال 1392 و بیمارستانهای 1و2و3 در نیمسال اول 1393 بیشترین میزان کارایی (1/000) را داشتند.
در بیمارستان هایی که کارایی کمتر از یک داشتند عدم کارایی مربوط به کارایی مقیاس و فنی می باشد. لذا، اصلاح این دو نوع کارایی، موجب کسب کارآیی مطلوب خواهد شد. پیشنهاد می شود بیمارستان های مذکور با بهینه سازی تعداد مازادهای خود، حتی المقدور از مقادیر اولیه نهاده ها کم کنند تا به کارایی مطلوب دست یابند.