اثربخشی برنامه طراحی شده بر سرعت نامیدن حروف در دانش آموزان نارساخوان پایه سوم ابتدایی

سرعت نامیدن یکی از مولفه های پردازش واجی است که در کودکان نارساخوان مورد بررسی قرار گرفته است. بسیاری از نارساخوان ها در نامیدن سریع محرکات بینایی، به خصوص محرک هایی که مستلزم دستیابی به سرعت، توالی و بازیابی برچسبهای کلامی- عددی هستند، با مشکل مواجه می-شوند. هدف از این مطالعه، بررسی اثربخشی برنامه طراحی شده، بر سرعت نامیدن حروف، در دانش آموزان نارساخوان پایه سوم ابتدایی است.
پژوهش حاضر از نوع مداخله ای با طرح پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل بوده است. جمعیت مورد مطالعه در این پژوهش شامل 18 دانش آموز نارساخوان پایه سوم ابتدایی است. افراد شرکت کننده در آزمون، به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و شاهد تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه در برنامه درمانی شرکت کردند. قبل و بعد از مداخله آزمون های سرعت نامیدن روی دو گروه اجرا شد. جهت مقایسه تاثیر درمان، داده های به-دست آمده با آزمون های تی مستقل، تی جفت شده در نرم افزارآماری19 SPSS و اندازه اثر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
داده های به دست آمده از آزمون های آماری نشان داد که میانگین سرعت نامیدن حروف، در گروه آزمایش از 11/44 قبل از مداخله به 26 و در گروه شاهد از 11/ 49 به 77/ 44 رسیده است. بین سرعت نامیدن در دو گروه، بعد از درمان تفاوت معناداری وجود دارد (P<0.05).
نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری حاکی از آن است که توانایی سرعت نامیدن حروف در دو گروه پس از مداخله درمانی تفاوت معنی داری دارند و اندازه اثر در گروه آزمایش بیشتر از گروه شاهد بوده است. بنابراین برنامه طراحی شده توانسته با نسبت بهتری منجر به بهبود مهارت سرعت نامیدن در دانش آموزان نارساخوان شود.