بهبود عملکرد حمل و نقل فرودگاهی با بهینه سازی عملکرد سرویس رسانان به وسیله یک سیستم اطلاعات مکانی

با وجود افزایش ترافیک در فرودگاه ها، تحقیقات اندکی برای بهبود کنترل زمینی و کاهش تعداد سرویس رسانان انجام شده است. با توانایی های GIS مدیران فرودگاه ها در صدد برآمدند تا در توسعه و مدیریت فرودگاه از پتانسیل آن استفاده کنند. بدین ترتیب گرایش نوینی در GIS با عنوان AGIS ایجاد شد تا کاربردهای GIS در فرودگاه ها به گونه ای گسترده تر و با مشارکت فرودگاه های دنیا و متخصصان فن GIS مطرح شود. مهمترین نوآوری این تحقیق تحلیل داده های مکانی زمانی به صورت غیرآنی و ارایه متدی جهت کاهش ترافیک با هدف بهینه سازی تخصیص خودروهای سرویس رسان و با شرط کاهش تاخیر در زمان حرکت پرواز می باشد. در طرح پیشنهادی عملیات سرویس رسانی با در نظر گرفتن دو حالت بهینه می شود: در حالت اول سرویس رسان پس از ارایه سرویس به جایگاه دائم بازمی گردد و در حالت دیگر سرویس رسان پس از ارایه سرویس در جایگاه موقت توقف می کند. نتایج حاکی از آنست که در هردو حالت با 3 خودرو سرویس رسان به 9 پرواز در مدت 30 دقیقه بدون تاخیر در زمان حرکت پروازها خدمات ارایه شده است.