تعیین ساختارهای موثر در اتصال آنتی بادی ها به DNA با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی

تجمع مجموعه های ایمنی آنتی بادی - DNA در کلیه ها، با ایجاد بیماری لوپوس اریتماتوی سیستمیک(SLE) در انسان و لوپوس در موش ارتباط دارد. همچنین میزان سرمی آنتی بادی های علیه DNA با شدت بیماری ارتباط مستقیمی داشته و نقش این آنتی بادی ها در بیماری زایی مشخص شده است. تعیین نواحی و الگوهای خاص مؤثر در اتصال آنتی بادی به DNA، امکان طراحی داروهای جدید و ارایه راهبردهای نوین درمانی را میسر می سازد. در این تحقیق، از مدلسازی کامپیوتری و روش های شبکه های عصبی مصنوعی برای تخستین بار جهت استخراج نواحی و الگوهای موثر در اتصال آنتی بادی های انسانی به DNA استفاده شده است. شبکه عصبی طراحی شده، پس از آزمایش، توان اتصال یک آنتی بادی به DNA را تعیین نمود. با استفاده از شبکه عصبی آموزش یافته و الگوریتمهای خاص، نواحی CDR2, FR3, CDR3 به ترتیب به عنوان نواحی موثر در اتصال آنتی بادی به DNA تعیین شدند. حضور اسیدآمینه Arg نیز در جایگاه های مختلف قطعه VH مورد بررسی قرار گرفت. مشاهده شد که حضور اسید آمینه Arg در مکانهای 104، 109 و 113 (واقع در (CDR3 و 63 و 64 (واقع در (CDR2 و 90 (واقع در (FR3 باعث افزایش قدرت اتصال به DNA میگردد. قسمتی از این نتایج، موید نظرات قلبی (حاصل از آزمایشات تجربی) و قسمتی نیز بیان کننده نظرات جدید میباشد. این تحقیق کارآیی روش های هوشمند درحل مسایل پزشکی را نشان میدهد.