بررسی تاثیر مداخلات عصب روانشناختی بر عملکرد زبان دریافتی کودکان مبتلا به آسیب ویژه زبانی(SLI): پژوهش مورد منفرد

کودکان پیش از آنکه بتوانند حرف بزنند باید قادر به درک آنچه می شنوند باشند، در واقع زبان دریافتی پایه اصلی زبان بیانی است. از آنجا که مهارت های زبان دریافتی کودکان دارای آسیب ویژه زبانی نسبت به همسالان عادی خود پایین تر است، ارائه مداخلاتی که منجر به بهبود عملکرد زبان دریافتی آن ها شود، ضروری به نظر می رسد. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی مداخلات عصب روانشناختی بر عملکرد زبان دریافتی کودکان پیش دبستانی دارای آسیب ویژه زبانی است.
در این پژوهش از روش مورد- منفرد استفاده شد. به این منظور از بین کلیه کودکان پیش دبستانی دارای آسیب ویژه زبانی مراجعه کننده به کلینیک های گفتاردرمانی شهر اصفهان در سال 1392، با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و با توجه به ملاک های ورود به پژوهش، 5 کودک انتخاب شدند. هر کودک بعد از چهار جلسه خط پایه، طی ده جلسه، مداخلات عصب روانشناختی را دریافت و یک ماه پس از پایان مداخله، سه جلسه تحت آزمون پیگیری قرار گرفت. ابزارهای این پژوهش برای گردآوری داده ها در موقعیت خط پایه، مداخله و پیگیری شامل آزمون رشد زبان (Test of Language Development. Primary، 3rd: TOLD-P: 3)، مقیاس هوشی وکسلر کودکان نسخه چهارم (Wechsler Intelligence Scale for children 4 / Translation: WISC-IV) و مصاحبه بالینی بود.
نتایج نشان داد که طی تحلیل دیداری نمودار داده ها و بر اساس شاخص های آمار توصیفی، مداخله مورد نظر در مورد هر پنج آزمودنی اثربخش بوده است (به ترتیب با درصد داده های غیرهمپوش80، 90، 100، 90 و 100 برای آزمودنی های شماره 1، 2، 3، 4 و 5). همچنین میانگین نمرات زبان دریافتی در آزمودنی های شماره 1، 2، 3، 4، و 5 به ترتیب از 57/75، 59/5، 65، 67، و 78/5 به 81/7، 77/6، 88/7، 82/9، و 95/4 افزایش یافته اند.
نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که میانگین نمرات زبان دریافتی در هر 5 آزمودنی افزایش یافته است. لذا می توان به این نتیجه رسید که با مداخلات عصب روانشناختی، عملکرد زبان دریافتی کودکان دارای آسیب ویژه زبانی بهبود می یابد و می توان از این روش به عنوان یک روش مداخله ای و درمانی در آموزش و توانبخشی کودکان دارای آسیب ویژه زبانی استفاده نمود.