بررسی تاثیر برنامه توانمندسازی بر میزان هموگلوبین گلیکوزیله در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

اساسی ترین شاخص مراقبت و درمان دیابت،کنترل قند خون در محدوده نرمال است. هموگلوبین گلیکوزیله، متوسط قند خون بیماران را در 3-2 ماه گذشته نشان داده و میزان سودمندی درمان را ارزیابی نمایند. لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر برنامه توانمندسازی بر میزان هموگلوبین گلیکوزیله در بیماران دیابتی نوع دو در مرکز دیابت شهر کاشان در سال 93 انجام شد.
در کارآزمایی بالینی حاضر، 100 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو که معیارهای ورود را داشتند، انتخاب، و بصورت تصادفی بلوکی به دو گروه کنترل و آزمون تقسیم شدند. مداخله بصورت برگزاری جلسات آموزشی بود که هر هفته دوبار بمدت 4 هفته برگزار شد. آزمایش هموگلوبین گلیکوزیله، قبل و بعد از مداخله، دربیماران دیابتی دو گروه (آزمون و کنترل) انجام شد. اطلاعات حاصل با نرم افزار Spss16 با استفاده از آزمون های آماری من ویت نیو، کای اسکوئر، اگزکت فیشر و آزمون تی، تجزیه و تحلیل شد.
نتایج نشان داد دو گروه از لحاظ متغیرهای دموگرافیک تفاوت آماری معنی داری با یکدیگر ندارند. میانگین هموگلوبین گلیکوزیله در هر گروه (آزمون و کنترل)، بعد از مداخله تفاوت معنی داری دارد (0001 /0&geP) در حالیکه تفاوت میانگین هموگلوبین گلیکوزیله در گروه آزمون و کنترل، پس از مداخله از نظر آماری معنی دار نیست(9 /0=P).
بر اساس نتایج مطالعه حاضر، اجرای برنامه توانمندسازی در بیماران دیابتی، در کوتاه مدت، بر هموگلوبین گلیکوزیله تاثیری ندارد.