ارتباط بین از دست دهی دندان و سندرم روده تحریک پذیر در بزرگسالان ایرانی

هر چند ارتباط بین تعداد دندان ها و اختلالات گوارشی شناخته شده است، اطلاعات محدودی در مورد رابطه بین از دست دادن دندان ها و سندرم روده تحریک پذیر (Irritable Bowel Syndrome: IBS) موجود است.
هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین وضعیت دندانی و IBS در بین بزرگسالان ایرانی بود.
در این مطالعه مقطعی بر روی 4012 بزرگسال ایرانی، وضعیت دندانی بوسیله پرسشنامه خود اجرا ارزیابی شد. شرکت کننده ها در سه گروه اصلی طبقه بندی شدند: افراد دارای کلیه دندان ها، 5-1 دندان از دست داده، بیش از 5 دندان از دست داده. IBS و زیر گروه های آن بر اساس معیارهای Rome III تعریف شدند.
پس از تعدیل متغیرهای مخدوشگر، افرادی که 5-1 دندان را از دست داده بودند، 33/ 1 برابر شانس بیشتری برای ابتلا به IBS در مقایسه با افراد دارای کلیه دندان ها، داشتند. پس از کنترل متغیرهای مخدوشگر افرادی که 5-1 دندان را از دست داده بودند، از 37٪ شانس بیشتری برای ابتلا به IBS با غلبه یبوست، در مقایسه با افراد دارای کلیه دندان ها برخوردار بودند (Odds Ratio: 37/ 1 ٪؛ 95٪ فاصله اطمینان: 86/ 1-01/ 1). چه در مدل خام و چه در مدل های تعدیل شده، رابطه معنی داری بین وضعیت دندانی و سایر زیرگروه های IBS دیده نشد. همچنین رابطه ای بین از دست دادن بیش از 5 دندان و شیوع IBS یافت نشد.
مطالعه حاضر نشان داد از دست دادن 5-1 دندان به صورت معنی داری خطر IBS را افزایش می دهد به خصوص در مورد IBS با غلبه یبوست. این رابطه در گروه مردان برخلاف زنان معنی دار بود. جهت تایید این یافته ها نیاز به مطالعات بیشتر از نوع آینده نگر می باشد.