مقایسه عملکرد مدل کاکس و روش K نزدیکترین همسایگی در تخمین بقای بیماران پیوند کلیه

روش رایج در برآورد بقا، مدل کاکس است که اعتبار نتایج آن، به پذیره مخاطرات متناسب وابسته است. روش k- نزدیکترین همسایگی یک روش ناپارامتری برای احتمالات بقا در جوامع ناهمگن می باشد. هدف این مطالعه مقایسه کارایی مدل کاکس و روش k- نزدیکترین همسایگی (KNN) است.
این مطالعه کوهورت گذشته نگر بر روی 475 بیمار دریافت کننده پیوند کلیه طی سال های 1390-1373 شهر همدان می باشد. اطلاعات از پرونده های پزشکی بیماران استخراج شد. مدت زمان بین پیوند کلیه و رد برگشت ناپذیر پیوند به عنوان پاسخ در نظر گرفته شد. برای مدل سازی داده ها، از مدل کاکس و روش KNN و برای مقایسه کارایی مدل ها از خطای پیش بینی نمره بری یر استفاده شد.
از 475 گیرنده پیوند، 55 نفر (11.50%) رد پیوند داشتند. میزان بقای 5، 10 و 15 سال به ترتیب 91.70%، 84.90% و 74.50% بدست آمد. تعداد همسایگی بهینه با روش اعتبار سنجی متقاطع برابر 45 بدست آمد. نمره بری یر برای الگوریتم KNN در زمان های 5، 10 و 15 سال 0.003، 0.006 و 0.007 و برای مدل کاکس به ترتیب 0.036، 0.058 و 0.069 بدست آمد. روش KNN با تعداد همسایگی 45 خطای پیش بینی کمتری در زمان های 5، 10 و 15 سال نسبت به مدل کاکس دارد که نشان می دهد این روش عملکرد بهتری دارد.
نتیجه نهایی: نتیجه این مطالعه نشان می دهد که پیش بینی روش KNN نسبت به مدل کاکس زمانی که حجم نمونه بالا و تعداد متغیر های پیشگو زیاد است، دقت بالاتری دارد.