اثرات پیش درمانی با هیوسین، آتروپین و دارونما بر ثبات همودینامیک و زمان ریکاوری در بیماران تحت درمان الکتروشوک

درمان بیماران مبتلا به اختلالات شدید روان پزشکی به کمک الکتروشوک و تحت بیهوشی عمومی منجر به تحریک سیستم عصبی اتونوم و عوارض همودینامیک می گردد. برخی صاحب نظران معتقدند جهت به حداقل رساندن این عوارض به ویژه برادیکاردی یا آسیستول یکی از روش ها پیشگیری به کمک تجویز داروهای آنتی کولینرژیک قبل از اعمال شوک می باشد. این مطالعه با هدف تعیین و مقایسه اثرات پیش درمانی با هیوسین، آتروپین و دارونما در بیماران تحت الکتروشوک بر ثبات همودینامیک، زمان ریکاوری و عوارض الکتروشوک انجام شد.
مواد و روش ها: 60 نفر از بیماران کاندید درمان به روش الکتروشوک به طور تصادفی به سه گروه تقسیم و تحت پیش درمانی با آتروپین یا هیوسین یا دارونما قرار گرفتند. روش بیهوشی در هر سه گروه یکسان بود و قبل و بعد از اعمال شوک الکتریکی ضربانات قلبی و فشارخون و بروز آریتمی در فواصل زمانی مشخص ثبت شد. عوارضی چون آژیتاسیون و ترشح بزاق و طول زمان لازم برای ریکاوری در آنها ثبت شد. و سه گروه از نظر این متغیرها مورد مقایسه قرار گرفتند.
تاکیکاردی پس از پیش درمانی در گروه های دریافت کننده هیوسین و آتروپین به طور معنی داری از گروه دارونما بالاتر بود. که به طور خاص گروه هیوسین در دو زمان بعد از پیش درمانی و بلافاصله بعد از شوک نسبت به گروه آتروپین تاکیکاردی بیشتری داشتند. فشارخون شریانی در سه گروه تفاوت معنی داری نداشت. در هیچ گروهی برادیکاردی شدید یا آسیستول مشاهده نشد. ترشحات بزاقی در دو گروه دریافت کننده هیوسین و آتروپین کمتر از دارونما بود. این دو دارو تاثیر معنی داری بر بروز آریتمی یا آژیتاسیون یا زمان لازم برای ریکاوری نداشتند.
تجویز پیش دستانه آنتی کولینرژیک ها به ویژه هیوسین بوتیل بروماید قبل از الکتروشوک ترشحات بزاقی را کاهش داده و تاثیری بر آژیتاسیون و زمان ریکاوری ندارد اما از طرف دیگر تاکی کاردی ناشی از اعمال شوک را تشدید می کند بنابراین استفاده روتین از آنها قبل از اعمال الکتروشوک با هدف جلوگیری از برادیکاردی یا آسیستول احتمالی توصیه نمی شود.