بررسی تنوع ژنتیکی ژرم پلاسم های انگور سیستان با استفاده از نشانگر IRAP

به منظور بررسی تنوع ژنتیکی ارقام انگور سیستان، 33 رقم انگور (Vitis vinifera L) ایستگاه تحقیقاتی زهک توسط 10 آغازگر مبتنی بر رتروترانسپوزون از خانواده Ty1-copia و Ty3-gypsy مورد ارزیابی قرار گرفتند. میزان چندشکلی مشاهده شده در هر کدام از نشانگر های Vine1Fb، Gret1F.Rb، Gret1F.Ra و Gret1Rb به ترتیب 5/54، 0/83، 7/85 و 7/85 درصد بود. نتایج حاصل، این احتمال را تقویت کرد که رتروترانسپوزون Gert1 در فرایند تکامل گیاهان مورد تحقیق بیشتر جابجا شده و تعداد نسخه های بیشتری را داخل ژنوم تکثیر کرده است. تجزیه کلاستر بر اساس الگوریتم UPGMA و ضریب تشابه جاکارد ارقام مورد مطالعه را در ضریب تشابه 24/0 به یک گروه بزرگ با ده زیر گروه و یک گروه کوچک با دو رقم تقسیم کرد. بیشترین تعداد آلل موثر و بیشترین تنوع با میزان شاخص شانون 6565/0 مربوط به آغازگر VinF.b و کم ترین تعداد آلل موثر و کم ترین تنوع با میزان شاخص شانون 4226/0 به ترتیب مربوط به آغازگرهای Gret1R.a و VineF.R.b بود. نتایج حاصل از تجزیه به مختصات اصلی، نتایج حاصل از تجزیه خوشه ایرا تایید کرد و 6 مختصه استخراج کرد که در مجموع 5/45 درصد از تغییرات کل جامعه مورد مطالعه را توجیه کردند.