ارزیابی نظام علم و فناوری کشور ایران در مقایسه با دیگر کشورهای منطقه

هدف از این تحقیق، بررسی و ارزیابی نظام علم و فناوری کشور ایران در مقایسه با دیگر کشورهای منطقه (کشورهای آسیای جنوب غربی، آسیای میانه، قفقاز، خاورمیانه و کشورهای همسایه) از دیدگاه متخصصان و صاحب نظران بوده است. بر اساس الگوی ارزیابی زیرساخت های فنی و اجتماعی، نظام علم و فناوری کشور ایران ارزیابی شده است. تحقیق با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و انتخاب نظر نخبگان علمی، فنی، فرهنگی، اجتماعی و ملی انجام شده است و با بهره گیری از روش میدانی و پرسش نامه اطلاعات موردنیاز تحقیق جمع آوری گردیده است. نتایج به دست آمده بازگوی آن است که، به طورکلی، در نظرسنجی زیرساخت های فنی و اجتماعی، نظام علم و فناوری کشور ایران در فعالیت هایی که برای حمایت از کسب، اشتراک، توسعه و نگه داری دانش وجود دارد، نیاز به سرمایه گذاری و توجه بیشتری دارد (61/2 از 5). فن آوری اطلاعات (IT، ICT) (59/2 از 5)؛ میزان اثربخشی رهبری و مدیریت علم و فناوری کشور (31/2 از 5)؛ میزان اثربخشی نظام جبران خدمت، پاداش و انگیزش (21/2 از 5)؛ میزان اثربخشی ساختار و ارتباطات (37/2 از 5)؛ میزان اثربخشی روحیه محققان و کارکنان حوزه های ستادی کشور (60/2 از 5) و میزان اثربخشی فرهنگ سازمانی (55/2 از 5) ارزیابی شده است. بر اساس نتایج تحقیق، مهم ترین مسائل و مشکلات مدیریت علم و فناوری (کسب و جذب، بهره برداری و انتقال، ذخیره سازی و توسعه دانش) کشور ایران در مقایسه با دیگر کشورهای منطقه به ترتیب اولویت عبارت اند از: نیاز به همکاری بیشتر مدیریت ارشد در توسعه دانش علمی و فناوری، ضرورت وجود مکانیزم های انگیزشی در کشور برای کسب و اشاعه و توسعه دانش علمی و فناوری، حاکمیت نگرش سخت افزاری به جای فر هنگی به مقوله توسعه دانش علمی و فناوری، ضرورت بازسازی مهارت ها و دانش و نگرش کارکنان و مدیران متولی توسعه علم و فناوری کشور، مهندسی مجدد ساختار شغلی کشور که در افراد احساس نیاز برای کسب و توسعه دانش به وجود آورد، تطابق فزون تر ساختار سازمانی کشور با توسعه دانش علمی و فناوری، در دسترس قرار دادن زیرساخت های علمی و فناوری برای علاقه مندان و پیچیدگی زیاد تولید علم و فناوری.