مطالعه روابط بین صفات زراعی برنج در شرایط غرقاب و تنش خشکی

به منظور بررسی روابط بین صفات زراعی برنج در شرایط غرقاب و تنش خشکی ژنوتیپ های برنج (6 رقم متحمل به تنش خشکی و 1 رقم بومی) در دو آزمایش جداگانه (غرقاب و خشکی) به صورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه گنبدکاووس در سال 1389 در سه تکرار مورد ارزیابی قرار گرفتند. فاکتور اصلی و فرعی به ترتیب تیمار کنترل علف های هرز در سه سطح (کنترل علف های هرز تا مرحله حداکثر پنجه زنی، کنترل علف های هرز از حداکثر پنجه زنی تا رسیدگی و بدون کنترل علف های هرز) و رقم در هفت سطح شیرودی، دم سیاه، IR70358-84-1-1، IR70358-84-1-2، IR83757-B-B-12-3، WAB56-125 و KORAL بودند. ارقام از لحاظ عملکرد و اجزای عملکرد در دو شرایط غرقاب و خشکی با یکدیگر اختلاف معنی داری داشتند. همچنین تفاوت عملکرد و اجزای عملکرد هر رقم در دو محیط معنی دار بود. مطالعه ی ضرایب همبستگی بین صفات در دو محیط غرقاب و خشکی نشان داد که در هر یک از شرایط متفاوت رطوبتی همبستگی عملکرد دانه با عملکرد کاه و کلش، شاخص برداشت، تعداد دانه ی پر در خوشه و تعداد پنجه ی بارور مثبت و معنی دار بود. نتایج رگرسیون مرحله ای نشان داد که در شرایط غرقاب به ترتیب صفات وزن خشک کاه و کلش و شاخص برداشت و در شرایط خشکی به ترتیب صفاتی نظیر شاخص برداشت و عملکرد کاه و کلش به عنوان ویژگی های مهم و تاثیرگذار بر عملکرد دانه وارد مدل نهایی رگرسیون چند متغیره شدند. ارزیابی میزان آثار مستقیم و غیرمستقیم اجزای عملکرد بر عملکرد دانه از روش تجزیه علیت نشان داد که در هر یک از شرایط متفاوت رطوبتی، تعداد دانه پر به دلیل اثر مستقیم مثبت و بالا و تعداد پنجه ی بارور به دلیل اثر غیرمستقیم از طریق تعداد دانه پر می تواند به عنوان مهم ترین صفات جهت افزایش عملکرد دانه موردتوجه قرار گیرد.