مروری بر تاثیر بیوچار در جذب و آبشویی علف کش ها

افزایش تقاضا و نیاز جهانی برای تامین انرژی، با توجه به کاهش منابع تجدید ناپذیر، در شرایط حاضر امری ضروری به نظر می رسد. زیست توده ها طی فرآیند پیرولیز توانایی تبدیل شدن به انرژی های زیستی (بیوچار)، به عنوان منابع تجدید پذیر انرژی را دارا می باشند. بیوچار به عنوان ابزاری در جهت ترسیب کربن، کاهش گازهای گلخانه ای، انرژی تجدید پذیر، بهبود ساختار و حاصلخیزی خاک شناخته می شود. مطالعات کمتری بر روی مزایای زراعی و کیفی آن صورت پذیرفته است. میزان جذب مواد شیمیایی کاربردی در کشاورزی و خطر آلودگی منابع آب زیرزمینی به وسیله آن ها، از موارد مهم در تمام سطوح زیستی به حساب می آید. علف کش ها از موارد پرکاربرد در زراعت به حساب می آیند که می توانند با نفوذ به لایه های زیرین خاک و نشت به منابع آب زیرزمینی، خطرات جبران ناپذیری را بر روی زندگی موجودات زنده ایجاد نمایند. بررسی های انجام شده نشان می دهد که کاربرد بیوچار در خاک های زراعی تا حدودی می تواند باعث افزایش جذب و نیز کاهش آبشویی علف کش ها شود. لذا مطالعات بیشتر بر روی تاثیر بیوچارهای گوناگون، می تواند راهکارهای مناسبی را به منظور کاهش آلودگی این مواد شیمیایی ارائه نماید.