بررسی اثر تنش خشکی و پلیمر سوپرجاذب بر حساسیت فلفل به خسارت شته جالیز(Aphis gossypii Glover (Hem.: Aphididae

گیاه فلفل Capsicum annuum L.، با داشتن خواص غذایی و داروئی بسیار زیاد از اهمیت ویژه ای برخودار است، اما حساسیت این گیاه به برخی آفات از جمله شته جالیزAphis gossypii Glover (Hem.: Aphididae) به ویژه در شرایط تنش خشکی منجر به محدودیت تولید آن گردیده است. به منظور بررسی اثر تنش خشکی بر جمعیت و میزان خسارت این آفت در شرایط گلخانه ای با چهار تیمار تنش خشکی شامل آبیاری کامل، 15، 30 و 45 درصد کم آبیاری؛ و چهار تیمار با مقادیر مختلف پلیمر سوپرجاذب شامل 2، 4، 6 و 8 گرم روی فلفل سبز بررسی شد. لازم به ذکر است که اثر تیمار خشکی و مقادیر مختلف سوپرجاذب به صورت جداگانه در غالب طرح کاملا تصادفی ارزیابی شد. به این منظور پس از گذشت 4 هفته از شروع آزمایش گلدان ها به مجاورت منبع آلودگی که قبلا تهیه شده بود انتقال داده شدند و فراوانی شته پس گذشت یک ماه و خصوصیات رشدی گیاه پس از گذشت دو ماه از آلودگی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که با افزایش تنش آبیاری و کم آبی جمعیت این آفت به طور قابل ملاحظه ای افزایش پیدا کرد و هم چنین میزان رشد و عملکرد گیاه به طور معنی داری دچار کاهش شد. تنش خشکی شدید (45 درصد خشکی) موجب افزایش جمعیت شته جالیز و کاهش عملکرد محصول شد. با این حال تنش اندک خشکی (15 درصد خشکی) علاوه بر این که کاهش نسبی جمعیت حشره را به همراه داشت، در مصرف آب نیز صرفه جویی شد. لازم به ذکر است با افزایش میزان آبیاری (آبیاری کامل)، نیز جمعیت این آفت افزایش پیدا کرد. اگرچه افزایش استفاده از پلیمر سوپرجاذب (8 گرم) باعث افزایش آلودگی فلفل به شته جالیز شد اما این مطالعه نشان داد با استفاده از مقادیر مناسب سوپرجاذب ها می توان تنش آبی را به حداقل رساند، فراوانی جمعیت آفت را کاهش داده و عملکرد گیاه را با حفظ رطوبت در شرایط کم آبی، افزایش داد.