رابطه سازگاری با دانشگاه و بخشودگی بین فردی با شادکامی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان استان گیلان

پیش شادکامی به عنوان یکی از مهمترین سازه های سلامت روان دانشجویان که تاثیر بسزایی در رشد شخصی و اجتماعی و تکوین شخصیت آنان ایفا می کند، همواره مورد توجه پژوهشگران حوزه های مختلف روانشناسی بوده است.
لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه سازگاری با دانشگاه و بخشودگی بین فردی با شادکامی دانشجویان انجام گردید.
روش پژوهش، از نوع همبستگی و جامعه آماری آن، کلیه دانشجویان دانشگاه فرهنگیان استان گیلان در سال تحصیلی93-92 به تعداد 1777 نفر بودند که نمونه ای به حجم 250 نفر(شامل 149 نفر زن و 101 نفر مرد) با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای برحسب جنسیت، انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس سازگاری با دانشگاه (SACQ)، مقیاس بخشودگی بین فردی (IFI) و فهرست شادکامی آکسفورد (OHI) استفاده شد. داده های حاصل به روش تحلیل رگرسیون چند متغیره با نرم افزار SPSS تجزیه وتحلیل شد.
نتایج نشان داد که بین مولفه های سازگاری با دانشگاه و مولفه های بخشودگی بین فردی با شادکامی رابطه مثبت و معناداری در سطح (01/0>p) وجود دارد و این متغیرها در ترکیب بایکدیگر توانستند 58درصد از واریانس شادکامی را تبیین نمایند. از بین متغیرهای پیش بین، مولفه ی سازگاری اجتماعی بیشترین نقش را در پیش بینی شادکامی دانشجویان داشت.
لذا با توجه به اینکه سازگاری با دانشگاه و بخشودگی بین فردی پیش بینی کننده های مناسبی برای شادکامی هستند، توجه به آنها در برنامه ریزی های ارتقاء بهداشت روانی دانشجویان پیشنهاد می گردد.