بررسی مقایسه ای تسهیل دفع گوارشی به دنبال تجویز منیزیم هیدروکسید، لاکتولوز و پلی اتیلن گلیکول در بیماران مسموم

سمیت، توانایی یک ماده ی شیمیایی در ایجاد آسیب است. یکی از اصول کلی برخورد با فرد مسموم، آلودگی زدایی گوارشی می باشد که از مهم ترین روش های آن، استفاده از ماده ی مسهلی است که کمپلکس شارکول- ماده ی سمی را به طور سریع از دستگاه گوارش دفع کند. هدف از انجام این مطالعه، تعیین مسهل انتخابی با تعیین زمان دفع گوارشی به دنبال تجویز مسهل های اسموتیک منیزیم هیدروکسید، لاکتولوز و پلی اتیلن گلیکول در بیماران مسموم مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان نور در سال 1394 بود.
140 بیمار به طور تصادفی در چهار گروه دریافت کننده ی منیزیم هیدروکسید (30 میلی لیتر به همراه 4-2 لیوان آب هر 1 ساعت)، لاکتولوز (30 میلی لیتر به همراه 4-2 لیوان آب هر 1ساعت)، پلی اتیلن گلیکول (70 گرم به همراه 1 لیتر آب هر 1 ساعت) و شارکول با آب قرار گرفتند. در تمام بیماران، فاصله ی زمانی مصرف اولین نوبت مسهل تا زمان دفع، محاسبه و نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS با یکدیگر مقایسه شد.
اختلاف معنی داری از نظر سن، جنس و نوع ماده ی سمی بین چهار گروه وجود نداشت. میانگین فاصله ی زمانی بین اولین نوبت مصرف مسهل تا زمان دفع در بین چهار گروه تفاوت های معنی داری داشت (001/0 > P).
در بین سه مسهل مورد مطالعه، پلی اتیلن گلیکول و سپس منیزیم هیدروکسید از نظر کوتاهی میانگین زمان دفع بیشترین کارایی را داشتند. گرچه، اختلافی که از نظر میانگین زمان دفع بین سه مسهل وجود داشت، در حد ناچیز بود، اما در مقایسه ی عملکرد تسریع دفع گوارشی این مسهل ها با مخلوط شارکول و آب، اختلاف معنی داری وجود داشت که قابل ملاحظه بود.