انطباق تکنیک فاصله گذاری بر داستان «رجل من دمشق» اثر زکریا تامر

زکریا تامر (1931) از برجسته ترین داستان نویسان معاصر سوری است. او در آثار خود مشکلات انسان معاصر را از زوایای گوناگون مورد کنکاش قرار داده است، بدیهی است که چنین مضمونی ساختار و تکنیکی نو می طلبد که با سنت داستان نویسی کلاسیک عربی متفاوت باشد. ازجمله داستان های مهم «تامر» که وی در آن مشکلات اجتماعی و فرهنگی انسان را در قالب یک شخصیت معین با اسلوبی جدید مورد بررسی قرار داده است، «رجل من دمشق» (مرد دمشقی) است. از این رو هدف پژوهش، بررسی تکنیک داستان نویسی تامر در این اثر و انطباق آن با اصول و مبانی نظریه «فاصله گذاری» برتولت برشت است. برپایه ی فرضیه بحث، مولفه های این نوع داستان ها در داستان کوتاه حاضر بسیار برجسته است. لذا دریافتیم زکریا تامر در داستان «رجل من دمشق» از رهگذر شخصیت اصلی داستان، مشکلات انسان در جهان کنونی را نشانه می گیرد؛ این مشکلات در قالب مسایلی چون عشق، ازدواج، آینده، خانواده، کار، غرور، عزت نفس و... طرح شده و نگرش شخصیت اصلی داستان در قبال آن ها نشان داده می شود. نگرشی که غالبا با لحنی تلخ و سیاه ارائه شده و همه هستی قهرمان داستان را فراگرفته است؛ بن مایه ی اصلی و مشترک عمل، گفتار و نحوه ی تفکر این قهرمان در همه جا خمود و رخوت است.