بررسی تطبیقی مولفه های رمانتیک در شعر سهراب سپهری و ویلیام بلیک

رمانتیسیسم از پیچیده ترین و گسترده ترین مکتب های ادبی جهان است که به عنوان پدیده ای انقلابی، در اواخر قرن هجدهم در برابر سنت نئوکلاسیسیسم برآمد. این مکتب در زمانه ا ی طوفانی ظهور کرد که تحولات مهم علمی، اجتماعی و سیاسی تمام اروپا را فراگرفته بود. در ایران نیز از عهد مشروطه، رمانتیسیسم به عنوان رویکردی فکری در ادبیات فارسی مطرح شد. نیما را می توان سرشاخه رمانتیسیسم ایران دانست اما سهراب سپهری، یکی از چهره های شاخص رمانتیسیسم در ایران است. البته رمانتیسیسم شعر او با هر دو جریان رمانتیک فردی و اجتماعی آن عصر متفاوت است و همانندی بیشتری با شاعران رمانتیک انگلیس و بویژه بلیک دارد.
این مقاله به بررسی مولفه های شاخص رمانتیسیسم همچون طبیعت، تخیل، توجه به احساسات و عواطف، فردگرایی، اندوه و انزوا، آرمان گرایی، کودکی و... در شعر سهراب سپهری، شاعر معاصر ایران، و ویلیام بلیک، شاعر انگلیسی اواخر قرن هجدهم و نیمه اول قرن نوزدهم، می پردازد.