جایگاه تکیه در تکواژهای وابسته زبان فارسی
نویسنده:
چکیده:
تکیه فرایندی آوایی است که در آن هجایی نسبت به هجاهای دیگر برجسته می شود. همه واحدهای واژگانی زبان، صرف نظر از صورت ساختاری و تعداد هجاهای آن ها در واژگان، طرح تکیه یا الگوی خاص خود را دارند.با توجه به این موضوع که بیان می شود گرایش عمومی تکیه در زبان فارسی به سمت پایان واژه است و قواعد اعطای تکیه کلمه در این زبان مشروط به شرایط دستوری است، در این تحقیق به دنبال پاسخی برای این پرسش هستیم که آیا تفاوتی میان انواع تکواژهای وابسته از نظر اعطای تکیه وجود دارد یا نه و در صورت مثبت بودن پاسخ، چگونه می توان آن را تبیین کرد؟ داده های این تحقیق در چارچوب نظریه بهینگی استاندارد و با استفاده از نرم افزار OT soft مورد بررسی قرارگرفت. نتایج حاصل از بررسی داده های این تحقیق، حاکی از آن است که تفاوت مشهود در جایگاه تکیه تکواژهای وابسته زبان فارسی، ناشی از بازنگاشت ساختار نوایی آنها است. این موضوع در چارچوب نظریه بهینگی توسط محدودیت های نشانداری ALIGN R/L، CLASH و WRAP قابل تبیین است.
کلیدواژگان:
تکیه ، تکواژ مقید ، سطوح نوایی ، فارسی ، نظریه بهینگی
زبان:
فارسی
صفحات:
61 تا 80
لینک کوتاه:
magiran.com/p1507488
دانلود و مطالعه متن این مقاله با یکی از روشهای زیر امکان پذیر است:
اشتراک شخصی
با عضویت و پرداخت آنلاین حق اشتراک یکساله به مبلغ 1,390,000ريال میتوانید 70 عنوان مطلب دانلود کنید!
اشتراک سازمانی
به کتابخانه دانشگاه یا محل کار خود پیشنهاد کنید تا اشتراک سازمانی این پایگاه را برای دسترسی نامحدود همه کاربران به متن مطالب تهیه نمایند!
توجه!
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.
In order to view content subscription is required
Personal subscription
Subscribe magiran.com for 70 € euros via PayPal and download 70 articles during a year.
Organization subscription
Please contact us to subscribe your university or library for unlimited access!