ارزیابی هیبرید های جدید چغندرقند براساس شاخص های تحمل به تنش در شرایط شور

به منظور بررسی هیبریدهای جدید چغندرقند از نظر تحمل به شوری، 20 هیبرید سینگل کراس حاصل از تلاقی 5 والد گرده افشان دیپلوئید با 4 والد نرعقیم (حاصل از طرح ژنتیکی فاکتوریل) به همراه والدین تلاقی در ایستگاه تحقیقات شوری رودشت در دو سال زراعی 1392-1391 ارزیابی شدند. در هرسال ژنوتیپ ها در دو آزمایش تحت شرایط تنش شوری (هدایت الکتریکی آب و خاک به ترتیب حدود 12 و 8 دسی زیمنس بر متر) و بدون تنش (هدایت الکتریکی آب و خاک حدود 4 دسی زیمنس بر متر) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 2تکرار (در سال اول) و 3 تکرار (در سال دوم) مطالعه شدند. بر مبنای عملکرد قند در شرایط تنش و بدون تنش، چهار شاخص تحمل به تنش (STI)، پتانسیل ظهور مزرعه (FEP)، شاخص تحمل چغندرقند (BTI) و تحمل به خشکی (DTI) محاسبه شدند. تحلیل رگرسیونی عملکرد قند در دو شرایط با شاخص های مذکور نشان داد که شاخص های تحمل STI و BTI به علت دارا بودن بیشترین ضریب رگرسیون با عملکرد قند در هر دو شرایط، مناسب ترین شاخص ها برای شناسایی هیبرید های متحمل به شوری شناخته شدند. بر اساس نتایج بدست آمده از تجزیه خوشه ای، هیبرید های 3×2، 1×3، 3×5 و 4×5 به عنوان هیبرید های متحمل با پتانسیل عملکرد بالا برای محیط های دارای تنش شوری و هیبرید های 1×1، 4×2، 3×4، 2×3و 2×5 به عنوان هیبرید های حساس با پتانسیل عملکرد پایین برای محیط های شور معرفی گردیدند.