کانسار مگنتیت- آپاتیت خانلق، شمال غربی نیشابور: کانی شناسی، ساخت و بافت، دگرسانی و تعیین مدل

کانسار مگنتیت- آپاتیت خانلق در شمال غربی نیشابور قرار دارد. این گستره جزء منطقه ی ساختاری بینالود است و در شرق کمان ماگمایی ترشیاری قوچان- سبزوار واقع شده است. زمین شناسی منطقه شامل واحد آتشفشانی داسیتی است که مورد نفوذ توده های نیمه عمیق با ترکیب کوارتزمونزودیوریت و گرانودیوریت الیگوسن در آن نفوذ کرده است. واحدهای رسوبی میوسن نیز روی آن ها رورانده شده اند. ماگماتیسم منطقه ویژگی گرانیتوئیدهای نوع I را نشان می دهد و در منطقه ی فرورانش تشکیل شده است. کانه زایی بیشتر به شکل رگه و رگچه در توده های نفوذی نیمه عمیق تشکیل شده است. ساخت و بافت های رگچه ای، برشی، توده ای، پرکننده ی فضای خالی و رشته ای دیده می شود. مگنتیت (با Ti، V و S کم) و هیدروکسی آپاتیت همراه با باطله های کلسیت، اپیدوت، کوارتز، پیروکسن و کلریت، مهم ترین کانی های کانسار هستند و پیریت و کالکوپیریت به مقدار ناچیز آن ها را همراهی می کنند. هماتیت و مالاکیت مهم ترین کانی ثانویه هستند. مهمترین دگرسانی های منطقه عبارتند از: پروپلیتیک، کربناتی، سیلیسی و آرژیلیک که منطقه ی پروپلیتیک و کربناتی بیشترین گسترش را دارند. بررسی موقعیت زمین ساختی، سنگ میزبان، کانی شناسی، دگرسانی و ساخت و بافت نشان می دهند که کانسار خانلق بیشترین شباهت را با ذخایر نوع کایرونا دارد.