ویژگی های کینماتیکی و فضایی- زمانی راه رفتن نابینایان

درون دادهای بینایی در فرایند پاسخ حرکتی سیستم عصبی- عضلانی مرکزی، در وظایف مختلف حرکتی نقش مهمی دارند. شناسایی اثر فقدان اطلاعات بینایی در افراد نابینا هنگام راه رفتن، می تواند در طراحی توان بخشی و اصلاح الگوی حرکتی آن ها موثر باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه ویژگی های فضایی- زمانی، تقارن گام برداری افراد سالم و نابینا و شناسایی اثر بستن چشم در راه رفتن افراد سالم بود.
تعداد 10 نفر نابینا و 10 نفر سالم با سن، قد و وزن مشابه در این پژوهش مورد مطالعه قرار گرفتند. متغیرهای کینماتیکی فضایی- زمانی راه رفتن آزمودنی ها در شرایط راه رفتن افراد نابینا بدون عصا و راه رفتن افراد سالم با چشم باز و چشم بسته محاسبه گردید. تفاوت بین گروه ها و دو موقعیت گام برداری با استفاده از روش Repeated measures و با سطح معنی داری 05/0 P < شناسایی شد.
طول گام و طول قدم و سرعت گام برداری در افراد نابینا کمتر از گروه سالم با چشم باز بود (050/0 >P ). همچنین، طول گام و طول قدم و نیز زمان گام افراد سالم در شرایط چشم بسته، بزرگ تر از این مقادیر در افراد نابینا بود. در گروه سالم متغیرهای زمان گام و زمان قدم، زمان حمایت تک اتکایی و زمان نوسان با بستن چشم افزایش و Cadence کاهش یافت. همچنین، شاخص عدم تقارن در افراد سالم با چشم بسته در متغیرهای مدت زمان اتکای یک پا، زمان نوسان و زمان جدا شدن پنجه از زمین، تقارن بیشتری در مقایسه با افراد نابینا داشت.
نابینایی با کاهش سرعت راه رفتن، طول گام و قدم همراه است. بستن چشم در افراد سالم موجب افزایش زمان گام، زمان حمایت تک اتکایی، زمان نوسان و کاهش Cadence می گردد. متغیرهای طول گام و قدم و زمان گام برداری در افراد سالم با چشم بسته بزرگ تر از این مقادیر در نابینایان بود. به نظر می رسد نقش گیرنده های حسی- عمقی در نابینایان بیشتر از افراد سالم است.