رتبه بندی و سطح توسعه یافتگی با توجه به شاخص های کشاورزی مطالعه موردی: منطقه سیستان

منطقه سیستان یکی از مهمترین مناطق کشاورزی در استان سیستان و بلوچستان می باشد. از این رو با توجه به ناهمگنی در بخش کشاورزی و دانستن این تفاوت ها، هدف از این پژوهش، بدست آوردن سطح توسعه یافتگی کشاورزی در منطقه سیستان می باشد. برای این منظور، از دو روش تحلیل سلسله مراتبی فازی (FAHP) و تاکسونومی عددی با در نظر گرفتن 20 شاخص مهم در بخش کشاورزی این منطقه، استفاده گردید. اطلاعات مورد نیاز از طریق تکمیل پرسشنامه از کارشناسان خبره و سالنامه های آماری در بخش کشاورزی بدست آمد. هم چنین برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از ترم افزارهای Matlab وSPSS استفاده شد. نتایج مدل تاکسونومی عددی نشان داد که بخش های مرکزی، شیب آب و پشت آب جزء بخش های کمتر توسعه یافته هستند و بخش های میانکنگی و جزینک در رده بخش های توسعه نیافته قرار دارند. هم چنین نتایج تکنیک تحلیل سلسله مراتبی فازی (FAHP) حاکی از بود که بخش های مرکزی، پشت آب و شیب آب در رتبه های اول توسعه یافتگی از لحاظ شاخص های کشاورزی در منطقه قرار دارند و بخش های جزینک و میانکنگی در رتبه های چهارم و پنجم جای گرفتند. لذا به طور کلی، مشخص می شود که منطقه سیستان از لحاظ سطح توسعه یافتگی کشاورزی در وضعیت نامناسبی قرار دارد. در این راستا پیشنهاد می گردد برنامه ریزی مناسب جهت ارتقاء سطح توسعه یافتگی کشاورزی در دستور کار قرار گیرد.