گفتمان هویتی از منظر سازه انگاری در گفتگوهای هسته ای ایران و نظام بین الملل

در حال حاضر چندین عامل، تعارض بین جمهوری اسلامی ایران و نظام بین الملل را شکل می دهند. در این بین، مهم ترین عامل موثر در تعارض های بین این دو، فعالیت هسته ای ایران است. از آنجایی که وجود برنامه هسته ای ایران، تمام سطوح اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جامعه ایران را تحت الشعاع قرار داده است، پرداختن به این موضوع و انتخاب آن قابل توجه است. در این مقاله، هدف ارائه یک راه حل بین الاذهانی است که تعارض موجود بین ایران و نظام بین الملل را به تعامل تبدیل نماید. مولفین سعی نموده تا بر پایه تئوری سازه انگاری به ویژه مفهوم هویت، عنصر سازنده منافع و شکل دهنده به روابط کشورها و با یک نگاه ارزشی هنجاری، موضوع را مورد بحث و تحلیل قرار دهند. عدم موفقیت گفتگوهای هسته ای ایران و نظام بین الملل نتیجه تاثیر تعداد زیادی متغیر است، لکن درک متغیر اساسی عدم موفقیت را می توان ذهنیت از پیش شکل گرفته «خود» از «دیگری» و هویت غیر سیال دانست که اقدام در جهت حل این معضل در هر نشست را با چالش مواجه کرده است. با ارائه یک بیان جامع از ارزش ها و هنجارهای ناظر بر فعالیت هسته ای جمهوری اسلامی ایران می توان، تعارض را به تعامل تبدیل نمود.