نقش متحول اتحادیه عرب در پرتو خیرش های مردمی؛ زمینه ها و ابعاد

اتحادیه عرب که از زمان شکل گیری کنش گری فعال در جهان عرب نبوده در دوره قیام-های مردمی جهان عرب به کنش گری فعال تبدیل شده است. این مقاله به تبیین الگوی کنش این سازمان منطقه ای در دوره اخیر و مولفه های اثرگذار بر این الگو می پردازد و احتمالات پیش روی اتحادیه عرب را از منظر تداوم نقش نوین آن یا تحول و پسرفت آن مورد مداقه قرار می دهد. فرض مقاله آن است که به دلیل تضعیف نقش و جایگاه جمهوری های عربی بر اثر چالش ها و بحران های دوره خیزش های مردمی، و نیز به دلیل آسیب پذیری کمتر پادشاهی های عربی، موازنه داخلی اتحادیه عرب برهم خورد و پادشاهی های عربی براثر گرفتن ابتکار عمل در این اتحادیه، جهت و شکل سیاست های آن را در این دوره تعیین کردند. محدوده زمانی مقاله از آغاز خیزش های مردمی در تونس تا حال حاضر را شامل می شود.