رابطه بین خودکارآمدی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به سرطان سینه تحت شیمی درمانی

خودکارآمدی به عنوان عاملی موثر در رفتارهای بهداشتی، کنترل بیماری های مزمن و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به سرطان شناخته شده است.
مطالعه به منظور تعیین رابطه بین خودکارآمدی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به سرطان سینه تحت شیمی درمانی انجام شد.
این پژوهش مقطعی در سال 1394 بر روی 100 نفر از زنان مبتلا به سرطان سینه مراجعه کننده به بیمارستان سیدالشهدای اصفهان انجام شد که با نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه های استاندارد خودکارآمدی شرر و کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (WHOQOL-BREF) بود. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند.
میانگین سن بیماران 93/11±25/48 سال بود. میانگین نمره خودکارآمدی 11±78/55 و کیفیت زندگی 28/15±91/75 و هر دو در سطح متوسط بودند. بین خودکارآمدی و کیفیت زندگی همبستگی معنی دار مثبت وجود داشت. بین خودکارآمدی و حیطه های کیفیت زندگی شامل سلامت جسمانی، سلامت روانی، روابط اجتماعی و رضایت از محیط ارتباط معنی دار آماری وجود داشت.
با توجه به یافته ها، به نظر می رسد جهت بالا بردن خودکارآمدی و به دنبال آن کیفیت زندگی این بیماران، اقدام هایی نظیر برگزاری کارگاه های آموزشی برای بیماران، حضور روان شناس در بخش شیمی درمانی و ایجاد تسهیلات درمانی می تواند موثر باشد.