بررسی ارتباط ناامنی غذایی و برخی عوامل اجتماعی- اقتصادی موثر در بیماری آرتریت روماتوئید

آرتریت روماتوئید یک بیماری خودایمنی سیستمیک و مزمن است. ناامنی غذایی فراهمی نامحدود یا نامطمئن غذای کافی در همه اوقات برای یک زندگی فعال و سالم می باشد. با توجه به تاثیر ناامنی غذایی در بیماری های مزمن به عنوان عامل استرس زا و تاثیر آن بر دریافت غذا، هدف این مطالعه بررسی ارتباط ناامنی غذایی و همچنین سایر فاکتورهای اقتصادی- اجتماعی با آرتریت روماتوئید در بیماران تازه تشخیص داده شده می باشد.
در این مطالعه مورد-شاهدی 60 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید مراجعه کننده به درمانگاه روماتولوژی بیمارستان های شریعتی و امام خمینی (ره) تهران به عنوان مورد و 60 فرد سالم فاقد آرتریت روماتوئید به عنوان گروه شاهد که از نظر سن و جنس با هم جور شده بودند، از نظر ناامنی غذایی و عوامل اجتماعی- اقتصادی مقایسه شدند. تشخیص آرتریت روماتوئید بر اساس اطلاعات ثبت شده در پرونده پزشکی بیمار توسط پزشک متخصص، ناامنی غذایی با پرسشنامه 18 آیتمی USDA و داده های مربوط به ویژگی های اقتصادی- اجتماعی از طریق پرسشنامه اطلاعات عمومی گردآوری شد. داده ها با نرم افزار SPSS IBM20 تجزیه و تحلیل شدند. ارتباط آرتریت روماتوئید و ناامنی غذایی با استفاده از رگرسیون لجستیک، تفاوت میانگین داده های کمی با آزمون t-test و تفاوت بین متغیرهای کیفی با آزمون کای اسکور مورد بررسی قرار گرفت.
در این مطالعه ارتباط مثبت معنی داری بین آرتریت روماتوئید و ناامنی غذایی به دست آمد، به طوری که میزان شیوع ناامنی غذایی در بیماران 82% و در افراد سالم 47 % بود (001/0p<). با افزایش شدت ناامنی غذایی، احتمال آرتریت روماتوئید بیشتر شد. سطح اقتصادی، وضعیت تاهل و تحصیلات با آرتریت روماتوئید ارتباط معنی دار داشتند. در حالی که در مدل رگرسیون لجستیک، ناامنی غذایی و وضعیت تاهل به طور مستقل با آرتریت روماتوئید ارتباط معنی دار داشتند (05/0p<). شدت ناامنی غذایی با شدت بیماری، خشکی صبحگاهی مفاصل، التهاب مفاصل و همچنین امتیاز ناامنی غذایی با شدت درد در بیماران، ارتباط معنی دار داشت (001/0p<).
این مطالعه نشان دهنده بالا بودن شیوع ناامنی غذایی در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید و ارتباط معنی دار مثبت بین شدت ناامنی غذایی با شدت درد و علائم آرتریت روماتوئید بود.