مقایسه بهزیستی روانشناختی، پذیرش و سازگاری اجتماعی مادران دارای فرزند ناشنوا و کم شنوا با مادران دارای فرزند بهنجار

داشتن فرزند ناشنوا و کم شنوا مشکلاتی را برای خانواده رقم می زند و باعث ایجاد استرس در اعضای خانواده بویژه مادران آن ها می شود. پژوهش حاضر با هدف مقایسه بهزیستی روانشناختی، پذیرش و سازگاری اجتماعی مادران افراد ناشنوا و کم شنوا با مادران دارای فرزند بهنجار شهر یاسوج در سال 1393 انجام شد.
این مطالعه از نوع توصیفی مقایسه ای بود که بر روی 40 نفر از مادران دارای فرزند ناشنوا و کم شنوا بهزیستی شهر یاسوج که با روش نمونه گیری در دسترس و 40 نفر از گروه بهنجار جمعیت عادی که از طریق نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند، انجام گردید. این دو گروه ازلحاظ سن، تحصیلات و طبقه اقتصادی با یکدیگر یکسان سازی شدند. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه بهزیستی روانشناختی، پرسشنامه سازگاری اجتماعی و پذیرش اجتماعی انجام گردید و داده ها با استفاده از نسخه 21 نرم افزار SPSS و با آزمون تحلیل واریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج تحلیل نشان داد که بین دو گروه مادران دارای فرزند ناشنوا و کم شنوا با گروه بهنجار تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0p<) به طوری که با استفاده از تحلیل چند متغیری این تفاوت در متغیرهای بهزیستی روانشناختی و سازگاری اجتماعی مشاهده شده است (001/0p<)؛ ولی در متغیر پذیرش اجتماعی بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0

نتیجه گیری

مادران دارای فرزند ناشنوا و کم شنوا از بهزیستی روانشناختی و سازگاری اجتماعی پایین تری نسبت به گروه بهنجار برخوردار بودند. بنابراین، اتخاذ راهکارهایی جهت ارتقای بهزیستی روانشناختی و سازگاری اجتماعی بهتر روانشناختی به عنوان سازه های مهم حوزه توان بخشی مادران افراد ناشنوا و کم شنوا ضروری به نظر می رسد.