کاربرد بادبند کمانش ناپذیر و دیوار برشی در مقاوم سازی ساختمان بتنی موجود

ساختمان های آسیب پذیر و مقاوم سازی آنها از مسائل مهم برای مناطق زلزله خیزمی باشند. در دهه های اخیر مطالعات روی بهسازی و مقاوم سازی سازه های گوناگون منجر به ابداع روش های جدید و متنوع در این زمینه گردیده است. اکثر این روش ها مستلزم وقفه در بهره برداری به منظور اتمام عملیات مقاوم سازی می باشند. روش های زیادی همچون اضافه کردن اجزای سازه ای (دیوار برشی فولادی و بتنی، بادبندهای فولادی و بادبندهای کمانش ناپذیر)، تقویت اعضای سازه ای ضعیف و تغییر کاربری سازه را می توان برای بهبود عملکرد لرزه ای سازه نام برد. در پاسخ به بسیاری از مسائل عملی و ملاحظات اقتصادی،مهندسان معمولا ازقاب های بادبندی شده ی همگرای کمانش ناپذیربه عنوان سامانه ی مقاوم دربرابر بارهای جانبی در طول یک زمین لرزه استفاده می کنند. این نوع بادبندها باعث افزایش سختی و مقاومت در سازه های بتنی می شوند. هدف مطالعه حاضر، مقایسه عملکرد لرزه ای و مقاوم سازی یک سازه بتنی 7 طبقه موجود با استفاده از بادبند کمانش ناپذیر و دیوار برشی پیرامونی بصورت جداگانه مطابق با دستورالعمل بهسازی لرزه ای ساختمان های موجود (نشریه 360) می باشد که این عمل توسط روش تحلیل استاتیکی غیر خطی انجام می گیرد. نتایج نشان می دهد که بادبند کمانش ناپذیر باعث شده دریفت طبقات به حد قابل قبول کاهش یافته و سازه در سطح عملکرد ایمنی جای رفتار می کند.