اثر برهم کنش ترپلیمر کاتیونی در الگوی محلول غلیظ با آب دانه های آنیونی: تغییرات شکل شناسی و اندازه ذرات آب دانه ای

برهم کنش میان پلی الکترولیت ها و ذرات آب دانه ای دارای بار مخالف اثرها و کاربردهای مهمی در دارورسانی یا ژن درمانی دارند. تشکیل ساختارهای آب دانه ای به وسیله 2-(پروپیل کرباموییل) ترفتالیک اسید هپتاایزوبوتیل (POSS (POSS DCA در سامانه حلال استون، اتانول و 1-پروپانول قبلا تایید شده است. پلی(دی متیل آمینواتیل متاکریلات- بوتیل متاکریلات-متیل متاکریلات) ترپلیمر کاتیونی اتفاقی با قابلیت خودگردهمایی در سامانه حلال یاد شده است. در این پژوهش، محلول های غلیظ (%56 وزنی) از ترپلیمر در سامانه حلال حاوی غلظت های 23 و 34 میلی مولار از POSS DCA (در دو حالت فراصوت دهی شده و نشده) ساخته شدند. مطالعه تغییر اندازه ذره ای و شکل شناسی ذرات آب دانه ای POSS DCA در اثر برهم کنش با ترپلیمر با آزمون میکروسکوپی نیروی اتمی (AFM) انجام شد. تماس ترپلیمر با ذرات آبدانه ای فراصوت دهی نشده با قطر متوسط حدود 5/4μm در محلول 23mM (میلی مولار) POSS DCA باعث از بین رفتن ذرات شد. این یافته به وسیله آزمون رئولوژی تایید شد. برهم کنش ترپلیمر با ذرات آبدانه ای مشابه در محلول 34mM به تغییر شکل ذرات از کروی به بیضوی و کاهش قطر متوسط آن ها (از حدود 5/4 میکرومتربه کمتر از 700nm) منجر شد. برهم کنش ترپلیمر با ساختارهای لایه ای نامنظم و تجمع یافته در ریزنگاشت مربوط به محلول پلیمری تهیه شده در مجاورت ذرات آبدانه ای فراصوت دهی شده (در غلظت 34 میلی مولار) مشاهده شدند. نتایج حاصل براساس خودگردهمایی زنجیرهای ترپلیمر و سازوکارهای پوسته برداری از ذرات آبدانه ای به وسیله زنجیر های پلی الکترولیت و نیز نفوذ پلی الکترولیت در دیواره آبدانه ها توجیه شدند.