مقایسه دو روش کوانتوم دات کادمیوم تلوریوم و هسته - پوسته مگنت - سیلیکا جهت تشخیص آفلاتوکسین B1

هدف از این مطالعه، مقایسه دو روش کوانتوم دات، کادمیوم تلوریوم و هسته –پوسته مگنت –سیلیکا جهت سنجش آفلاتوکسین B1 بر اساس انتقال انرژی رزونانس فلورسانساز کوانتوم دات به رودامین 123 می باشد. کوانتوم دات کادمیوم تلوریوم از طریق روش رفلاکس در فاز آبی، دمای بالا، pHقلیایی و تحت جریان گاز ازت سنتز شد. از تایوگلیکولیک اسید به عنوان پایدارکننده و پوشش دار کننده استفاده شده است. پس از سنتز کوانتوم دات، ایموبیلیزاسیون آنتی بادی ضد آفلاتوکسین B1 خریداری شده روی آن انجام شد. متعاقبا هسته –پوسته مگنت –سیلیکا با استفاده از کلرید آهن سه ظرفیتی و سولفات آهن تحت جریان گاز ازت و pHقلیایی و افزودن محلول TEOSسنتز شد. بیوکونژوگه آفلاتوکسین B1 –آلبومین نیز پس از تهیه با رودامین 123 نشان دار شده است. واکنش ایمونولوژیک اختصاصی بین آنتی بادی ضد آفلاتوکسین B1 موجود در سطح کوانتوم دات و آفلاتوکسین B1 نشان دار شده سبب می شود که فلوروفور رودامین 123 (پذیرنده) و کوانتوم دات (دهنده) در مجاورت فضایی موجب ایجاد پدیده انتقال انرژی رزونانس فلورسانس به محض تهییج نوری کوانتوم دات شوند. در غیاب آفلاتوکسین B1 نشان دار نشده، کمپلکس آنتی ژن –آنتی بادی پایدار بوده و نشر قوی کوانتوم دات مشاهده می شود.در حضور آفلاتوکسین B1 آزاد، این آفلاتوکسین با آفلاتوکسین –آلبومین نشان دار شده جهت باند شدن به آنتی بادی کونژوگه شده با کوانتوم دات رقابت نموده به نحوی که پدیده انتقال انرژی رزونانس فلورسانس به طور فزاینده ای مهار می شود. یک ارتباط خطی بین کاهش شدت فلورسانس رودامین با افزایش غلظت آفلاتوکسین B1 در نمونه در محدوده 0/01 تا M/mlμ0/06 وجود دارد. استفاده از هسته - پوسته مگنت –سیلیکا به عنوان تشدیدکننده سیگنال سبب می شود حساسیت سیستم از 11-10×2 به M/mlμ12-10×2 افزایش پیدا کند.