بررسی و نقد منشا شکل گیری ادبیات عرفانی در تمدن اسلامی از منظر مستشرقان

ادبیات عرفانی قسمتی از میراث منظوم و منثور فارسی است که تحت تاثیر معنوی عرفان اسلامی در تاریخ و تمدن اسلامی به وجود آمده و یکی از موضوعات پژوهشی مورد علاقه مستشرقان بوده است؛ تحقیقات و مطالعاتی که عموما بر مبنای روش های مطالعاتی غربی تدوین شده و روش هایی که عمدتا برون دینی بوده اند. از این رو نتایج مطالعات مستشرقان در این عرصه غالبا با نتایج مطالعات مسلمانان متفاوتند؛ چراکه پژوهشگران مسلمان برخلاف مستشرقان، ادبیات عرفانی را در ساحت دینی تحلیل می کنند. از این رو این تحقیق درنظر دارد با روش تحلیلی توصیفی به بررسی نظریات مختلف مستشرقان - که عموما تاریخی است - بپردازد و در نهایت با ارائه نظریات محققین فارسی زبان و مسلمان در این خصوص عنوان کند که نگاه تاریخی، تبیین صحیح و مناسبی از منشا شکل گیری ادبیات عرفانی نیست؛ چراکه پیوند شعر و عرفان اسلامی، پیوندی فرازمانی، معرفتی و غیر تاریخی است.