مقایسه چهار روش تخمین تبخیر و تعرق گیاه مرجع مبتنی بر درجه حرارت هوا در حوضه آبریز دریاچه ارومیه

هدف این مطالعه مقایسه و واسنجی چهار روش مختلف تخمین تبخیر- تعرق گیاه مرجع مبتنی بر درجه حرارت هوا در مقیاس ماهانه در حوضه دریاچه ارومیه می باشد. روش های انتخاب شده شامل هارگریوز ، تورنت وایت ، بلانی کریدل و لیناکر بودند. برای این منظور از اطلاعات پارامترهای هواشناسی ده ایستگاه در دوره آماری 1986 تا 2010 استفاده شد. نتایج روش های مذکور با خروجی روش فائو پنمن-مانتیث مقایسه شدند. واسنجی روش ها در دو حالت متمایز انجام شد. در حالت اول تنها یک ضریب واسنجی برای ایستگاه ها تخمین زده شد. در حالت دوم ضریب واسنجی هر ایستگاه برای یکایک ماه های سال محاسبه شد. ارزیابی روش های مورد مطالعه با آماره های ،RMSE ، MBEوMAE انجام شد. میزان اثر بخشی عمل واسنجی روش ها با آماره ارزیابی شد. نتایج نشان داد که قبل از واسنجی نتایج روش های مختلف اختلاف زیادی با روش فائو پنمن-مانتیث داشت و واسنجی روش ها در عملکرد آنها بهبود قابل ملاحظه ای ایجاد کرد، همچنین نتایج نشان داد که واسنجی روش ها در حالت دوم بسیار مناسب تر از حالت اول است. برای حوضه مورد مطالعه قبل و بعد از واسنجی (درحالت اول) روش هارگریوز به عنوان بهترین روش شناخته شد. پس از هارگریوز روش های لیناکر و بلانی کریدل به ترتیب به عنوان روش های مناسب تخمین تبخیر- تعرق گیاه مرجع (پس از واسنجی در حالت اول) تشخیص داده شدند. روش تورنت وایت خطای زیادی داشته و برای تخمین تبخیر- تعرق گیاه مرجع در منطقه مورد مطالعه مناسب تشخیص داده نشد. بعد از واسنجی (در حالت دوم) روش لیناکر به عنوان بهترین روش برای تخمین تبخیر- تعرق گیاه مرجعدر حوضه دریاچه ارومیه شناخته شد. روش های هارگریوز، بلانی کریدل و تورنت وایت به ترتیب در رده های دوم تا چهارم قرار گرفتند.