کاربرد روش های مختلف زمین آمار به منظور میان یابی مقادیر EC و SAR در آب های زیرزمینی با تاکید بر تغییرات نفوذپذیری حوضه

آگاهی از تغییرات مکانی پارامترهای کیفی ابزاری مهم درجهت شناخت استعدادهای منطقه و نحوه مدیریت اراضی است. بنابراین در این پژوهش تغییرات مکانی EC و SAR موجود در آب زیرزمینی با استفاده از روش های زمین آماری مورد بررسی و تحلیل قرار می گیرد. بدین منظور از اطلاعات مربوطه به تجزیه و تحلیل 169حلقه چاه آب در دشت نیشابور که دارای اقلیم نیمه خشک می باشد و براساس آخرین نمونه گیری سال 1386 به دست آمده است استفاده شد. روش های زمین آماری استفاده شده برای پهنه بندی پارامترهای ذکر شده شامل کریجینگ معمولی، لاگ کریجینگ، کوکریجینگ، عکس فاصله (IDW) و منحنی پوش (SPLINE) بوده است. برای ارزیابی روش ها از تکنیک ارزیابی متقابل با معیارهای RMSE، MBE، MAE وR2 بین داده های واقعی و تخمینی استفاده شده است. بررسی های انجام شده نشان می دهد که همبستگی مکانی EC و SAR دردشت نیشابور بسیار زیاد است. نتایج نقشه هایEC و SAR با استفاده از بهترین روش، کوکریجینگ، مدل نمایی و کروی نشان داد که در نواحی شمال شرق دشت که آبخوان تحت تاثیر تغذیه مناسبی قرار دارد، دارای مقادیر EC و SAR کمتر از dS/m5/1 و mg/lit5/2 است و در محدوده نواحی دانه ریز آبخوان (نواحی جنوب و غرب آبخوان) که آبرفت از نظر دانه بندی وضعیت مطلوبی ندارد،EC و SAR دراین محدوده ها به مقادیر بالاتر از dS/m12 و mg/lit18 افزایش پیدا می کند. در نهایت کیفیت آب های زیرزمینی دشت نیشابور از نظر EC و SAR به لحاظ تاثیری که بر نفوذپذیری خاک دارد مورد بررسی قرار گرفت. همچنین نقشه های آنومالی EC وSAR ترسیم شد و نشان داده شد که افزایش شوری با میزان افت آب در پیزومترها همبستگی دارد.