تحلیل روند مرگ و میر حوادث ترافیکی در ایران طی سال های 1385 تا 1391: مرگ های رخ داده در بیمارستان و یا قبل از رسیدن به بیمارستان

حوادث ترافیکی در ایران به عنوان یک مشکل عمده سلامت و یکی از علل عمده مرگ ومیر مطرح است. در مطالعه حاضر روند بروز مرگ ومیرهای بیمارستانی و پیش بیمارستانی ناشی از حوادث ترافیکی در ایران در طی سال های 1385 تا 1391 مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت.
در این مطالعه مقطعی(Hatamabadi، 2012 #57;Wegman، 2012 #58) کلیه موارد مرگ ناشی از حوادث ترافیکی در ایران در طی سال های 1385 تا 1391 (شامل مرگ های پیش بیمارستانی یا بیمارستانی) مورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر ترسیم الگوی بروز مرگ ومیر حوادث ترافیکی در طی این سال ها، ارتباط برخی متغیرها بر رخداد مرگ های بیمارستانی و پیش بیمارستانی با استفاده از رگرسیون لجستیک تحلیل شد.
در ایران در طی سال های 1385 تا 1391 تعداد 159227 نفر بر اثر حوادث ترافیکی فوت کرده اند که میانگین و انحراف معیار سنی آن ها 52/20±91/36 سال بود. 83/20 % از آن ها زن و 17/79% مرد بودند. مرگ ناشی از تصادفات رانندگی در طی این سال ها روند کاهشی داشته است و از 27567 نفر در سال 1385 به 19089 نفر در سال 1391 رسیده است. مردان بیشتر در صحنه تصادف و یا در حین انتقال به بیمارستان فوت نموده اند (001/0p<). به ازای هر یک سال افزایش در سن، شانس مرگ پیش بیمارستانی 5/0% افزایش می یافت (001/0p<). تفاوت زیادی بین سال های رخداد حادثه و مرگ های پیش بیمارستانی دیده نشد اما در سال های 1388 و 1389 نسبت به سال 1385 افراد بیشتر در محل حادثه فوت نموده اند.
علی رغم کاهش تلفات ترافیکی در ایران در طی سال های 1385 تا 1391، روند رخداد مرگ های پیش بیمارستانی در مقایسه با مرگ های بیمارستانی در طی این سال ها تقریبا ثابت بوده است و این موضوع لزوم توجه بیشتر به مراقبت های پیش بیمارستانی و انجام مطالعات منطقه ای و محلی را می رساند.