بررسی اثر سیستئامین بر تکوین آزمایشگاهی اووسیت های گاو

در این مطالعه تاثیر استفاده از سیستئامین بر تکوین آزمایشگاهی اووسیت گاو مورد آزمایش قرار گرفت. تخمدانهای گاو از کشتارگاه صنعتی تبریز جمع آوری و در محلول کلرید سدیم 0. درصد حاوی 100 واحد بین المللی در هر میلیلیتر پنیسیلین Gپتاسیم و 100 میکروگرم در میلیلیتر استرپتومایسین سولفات در دمای 35-30 سانتیگراد ظرف 4-2 ساعت به آزمایشگاه کشت انتقال یافتند. مجموعه اووسیت- کومولوسها در محیط کشت TCM199 دارای 10 درصد سرم جنینی گاو، 0.23 میلی مولار سدیم پیرووات، 25 میلی مول بیکربنات سدیم، 100 واحد در میلیلیتر پنی سیلین-استرپتومایسین، 1 میکروگرم در میلیلیتر استرادیول 17 بتا، 0.5میکروگرم در میلیلیتر هورمون محرک فولیکول، 100 واحد در میلیلیتر گونادوتروپین کوریونیک انسان و سطوح صفر (گروه شاهد)، 0.1 ؛0.5 و 1 میلیمولار سیستئامین به مدت 2 ساعت کشت داده شدند. میزان بلوغ اووسیتها در محیط دارای سطح0.1 میلی مول آنتیاکسیدان سیستئامین بالاتر از گروه کنترل بود (به ترتیب 46/66 در مقابل 33/33 درصد). میزان بلوغ اووسیتها در محیط دارای سطح 0.5 میلیمولار آنتی اکسیدان 556/55% نسبت به گروه کنترل 33/33% بالاتر بود (P<0.05)میزان اووسیت های تکوین نیافته در تیمار سیستئین 1 میلی مولار در پائینترین حد بود (P<0.05)NV;G نتایج این تحقیق حاکی از این بود که استفاده از آنتیاکسیدان در محیط کشت آزمایشگاهی، میتواند میزان بلوغ آزمایشگاهی اووسیت های گاو را بهبود دهد.