پیامد هوموسی شدن کاه گندم و توانایی ریزجانداران آن بر جذب زیستی سرب از یک آب آلوده

یکی از روش هایی که برای جداسازی فلزهای سنگین از زیستگاه های آبی استفاده می شود، جذب زیستی است. هدف این پژوهش، ارزیابی پیامد هوموسی شدن و توانایی ریزجانداران کاه گندم در جذب و نگهداری سرب از محیط های آبی بود. برای دستیابی به این هدف، کاه گندم در دمای آزمایشگاه و رطوبت 70 درصد برای هوموسی شدن نگهداری شد و در هر یک از روزهای 1، 20 و 60 ، نمونه هایی از آن برداشت شد و برخی از ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی آن ها بررسی شد. سپس دو زیر نمونه سترون و ناسترون از آن آماده شد و همدماهای جذب سرب بر هر یک از مانده های نمونه برداری شده سترون و ناسترون با کاربرد غلظت های گوناگونی از سرب در محلول 001/0 نرمال نیترات سدیم در pH برابر 6 بررسی شد. از میان همدماهای جذب لانگمیر، فروندلیچ و تمکین تنها مدل تمکین بر داده های جذب سرب خوب برازش نشد. بیشترین گنجایش جذب سرب 36/63 و 41/108 میلی گرم بر گرم به ترتیب در نمونه کاه گندم تازه- سترون شده و کاه گندم هوموسی شده ناسترون براورد شد. درصد جذب سرب در بالاترین غلظت به کار رفته آن در نمونه های ناسترون کاه گندم در روزهای انکوباسیون 1، 20 و 60 به ترتیب برابر 21/32، 43 و 96/60 درصد بود. با پیشرفت هوموسی شدن کاه گندم ضریب های Kl ، n و Kf نیز افزایش یافت. همه فراسنجه های جذب سرب در کاه گندم ناسترون به اندازه چشمگیری بیشتر از نمونه های سترون شده بود و این نشان می دهد که ریزجانداران کاه توانایی بالایی در جذب سرب از محیط آبی دارند.