بررسی میزان بقای 24 ساعته بیماران پس از احیای قلبی ریوی موفق و عوامل موثر بر آن در بیمارستان قائم مشهد

مهم ترین عامل مرگ بالغین در دنیای صنعتی، ایست قلبی ناگهانی است. بازگشت گردش خون خود به خودی هدف اولیه احیاء قلبی ریوی می باشد. مراقبت های پس از احیاء، حلقه پنجم در دستورالعمل احیای قلبی ریوی محسوب می شود که کمتر مورد توجه قرار می گیرد. این مطالعه با هدف بررسی میزان بقای 24 ساعته بیماران پس از احیای قلبی ریوی موفق و عوامل موثر بر آن در بیمارستان قائم شهر مشهد انجام شده است.
در مطالعه توصیفی تحلیلی حاضر، 80 مورد احیای قلبی ریوی به روش نمونه گیری در دسترس از بیمارستان قائم (عج) شهر مشهد در سال 1392 ، انتخاب شدند. عملیات احیاء با اعلام کد 99 و حضور تیم احیاء انجام شد. میزان بقای 24 ساعته در بیمارانی که احیای قلبی موفق داشتند بررسی شد. پس از جمع آوری داده ها، آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار و فراوانی) و آمار استنباطی (کای اسکور و آزمون دقیق فیشر، رگرسیون لجستیک) توسط نر م افزار SPSS v.16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین سنی بیماران 5/ 1 ± 3/ 67 سال بود. در 45 مورد ( 2/ 56 درصد) از احیاهای انجام شده، بازگشت گردش خون خود به خودی ایجاد شد. میزان بقای 24 ساعته در 30 مورد از بیماران مشاهده شد. آنالیزهای آماری ارتباط معنی داری بین بقای 24 ساعته با جنسیت و دیابت (P<0/05) و نیز سابقه احیای قلبی ریوی نشان داد (P<0/04).
احیای قلبی ریوی موفق در بیماران ایست قلبی می تواند موجب افزایش بقای 24 ساعته شود. این موضوع بیانگر آن است که مراقبت های پس از احیاء باید بیشتر مورد توجه قرار گیرند.