مقایسه شاخص های تن سنجی و عوامل شیوه زندگی بین دانشجویان سالم و مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی

تناسب اندام در پیش گیری بسیاری از بیماری های مزمن اهمیت به سزایی دارد. سندرم پیش از قاعدگی (PMS) از اختلالاتی است که زنان بسیاری را در سنین باروری درگیر می کند. در مطالعه حاضر تلاش گردید که شاخص های تن سنجی و تعدادی از عوامل شیوه زندگی در دانشجویان دارای علایم PMS با دانشجویان سالم مقایسه گردد.
86 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در مطالعه حاضر شرکت نمودند، PMS با کمک معیار تشخیصی کالج زنان و زایمان آمریکا تعیین شد و بر این اساس دختران به دو گروه دارای علایم PMS و سالم طبقه بندی شدند. اطلاعات عمومی، فعالیت بدنی و دریافت گروه های مختلف غذایی با کمک پرسشنامه های مربوطه تعیین و شاخص های آنتروپومتریک در هر دو گروه اندازه گیری شد. داده ها با کمک نرم-افزار SPSS ویرایش 17 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
در دانشجویان دارای علایم PMS دیده شد که به طور معنا داری اقوام درجه اول آنها نیز از PMS رنج می بردند. وزن و دور باسن دانشجویان دارای علایم PMS به طور معناداری از دانشجویان سالم کمتر بود (به ترتیب 0/041=P و 0/022=P). با بررسی تمامی شرکت کنندگان، ارتباط منفی معناداری بین نسبت دور کمر به باسن و طول دوره قاعدگی مشاهده شد (0/33 -=0 0/002 =P).
کم وزنی و اضافه وزن هر دو از عوامل تاثیرگذار بر سلامت عمومی می باشند، بنابراین نظر به یافته ها، حفظ وزن مناسب و تناسب اندام برای کاهش علایم PMS توصیه می گردد.