اثر محافظتی سیلیمارین بر قابلیت حیات، قابلیت تحرک و پتانسیل غشای میتوکندری اسپرم قوچ تیمار شده با سدیم آرسنیت

سدیم آرسنیت قادر است با القای استرس اکسیداتیو عملکرد تولید مثلی نر را مختل نماید. سیلیمارین به عنوان یک آنتی اکسیدانت قوی شناسایی شده است.

این مطالعه با این هدف انجام شد تا مشخص نماید که آیا سیلیمارین قادر است اثرات مخرب سدیم آرسنیت را بر قابلیت حیات، قابلیت تحرک و پتانسیل غشای میتوکندری اسپرم قوچ مهار نماید.

اسپرم‏های اپی دیدیم به‏دست آمده از قوچ به پنج گروه تقسیم شدند: اسپرم‏های لحظه صفر، اسپرم‏های لحظه 180 دقیقه (کنترل)، اسپرم‏های تیمار شده با سدیم آرسنیت (Mµ10) به مدت 180 دقیقه، اسپرم‏های تیمار شده با سیلیمارین (Mµ 20) + سدیم آرسنیت (Mµ 10) به‏مدت 180 دقیقه، و اسپرم‏های تیمار شده با سیلیمارین (Mµ 20) به‏مدت 180 دقیقه. سنجش MTT و رنگ‏آمیزی رودامین 123 به‏ترتیب برای ارزیابی قابلیت حیات و پتانسیل غشای میتوکندری اسپرم مورد استفاده قرار گرفت. ارزیابی قابلیت حیات اسپرم بر اساس دستورالعمل WHO انجام شد.

قابلیت حیات (0/01>p)، تحرک درجا (0/001>p) و پتانسیل غشای میتوکندری (0/001>p) اسپرم در گروه تیمار شده با سدیم آرسنیت به‏مدت 180 دقیقه نسبت به گروه کنترل به‏طور معنی‏داری کاهش یافت. در گروه تیمار شده با سیلیمارین + سدیم آرسنیت به‏مدت 180 دقیقه، سیلیمارین توانست به‏طور معنی‏داری این اثرات را نسبت به گروه تیمار شده با سدیم آرسنیت جبران کند (0/001>p). به‏علاوه کاربرد سیلیمارین به تنهایی به‏مدت 180 دقیقه توانست به‏طور معنی‏داری نسبت به گروه کنترل درصد اسپرم‏های دارای حرکت پیشرونده (0/001>p) را افزایش و درصد اسپرم‏های ساکن (00/01>p) را کاهش دهد.

سیلیمارین قادر است اثرات مخرب سدیم آرسنیت را بر قابلیت حیات، قابلیت تحرک و پتانسیل غشای میتوکندری اسپرم قوچ مهار نماید.