ارتباط بین حضور ژنهای مولد بتالاکتامازهای وسیع الطیف و الگوی حساسیت ضد میکروبی در جدایه های بالینی اشریشیاکلی

اشریشیا کلی تولید کننده بتالاکتامازهای وسیع الطیف (ESBLs) به دلیل مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های مختلف مشکلات درمانی فراوانی را ایجاد نموده است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی حضور انواع ژن های مولد ESBLs در جدایه های بالینی اشریشیاکلی و تعیین الگوی مقاومت آنها در برابر آمیکاسین، سفتریاکسون، ایمی پنم و مروپنم می باشد.
500 جدایه بالینی اشریشیاکلی طی فروردین 1391 تا اردیبهشت 1392 از دو بیمارستان شهرستان بروجرد جمع آوری شدند. آزمایش های غربالگری، تائید تولید ESBLs و حساسیت ضد میکروبی طبق دستورالعمل های CLSI انجام گرفت. حداقل غلظت مهارکننده (MICs) ایمی پنم، مروپنم، سفتریاکسون و آمیکاسین توسط روش E-test تعیین گردید. تمامی جدایه های مولد ESBLs، با روش PCR از نظر حضور ژن های TEM، SHV و CTX-M بررسی شدند.
نتایج نشان دهنده تمام جدایه های مورد بررسی نسبت به ایمی پنم و مروپنم حساس بودند. علاوه براین در بین جدایه های مولد ESBLs حساسیت مناسبی نسبت به آنتی بیوتیک های آمیکاسین و سیپروفلوکساسین (05/0 (P-value مشاهده گردید. در 190 جدایه مولد بتالاکتامازهای وسیع الطیف، فراوانی ژن های ESBLs به ترتیب: 62 جدایه (32/6%) واجد ژن CTX-M، 61 جدایه (32/1%) واجد ژن TEM و 60 جدایه (31/6%) واجد ژن SHV بودند. 25 جدایه (13/1%) حامل ژن های TEM، SHV و CTX-M بودند.
شیوع بالای تولید ESBLs در اشریشیاکلی جدا شده از بیمارستان های شهر گزارش می شود. این پدیده با افزایش میزان مقاومت جدایه های حاوی چند ژن در ارتباط می باشد. نتایج بدست آمده نشان داد، کارباپنم ها همچنان از تاثیر مناسبی روی جدایه های مولد ESBLs برخوردار هستند.